تعامل میان هنرها یا به عبارتی نزدیک شدن گونه های هنری به یکدیگر ، از خصوصیات بارز هنر امروز است که مرا به هیجان می آورد؛ ویدئو آرت های شاعرانه- نقاشانه ی بیل ویولا نیز از آن دست هستند. ویدئوهای او جدا از مفاهیم عمیق شان ( غالباٌ مفاهیم بنیادین هستی ، معنویت انسانی و انسان بودن به معنای فیزیکی و حسی)، از نظر ترکیب بندی، رنگ و ... کاملاٌ زیبایی شناسانه چیده شده اند. او همچون کاراواجو ، شاعر نور و سایه هاست ؛ ویولا در اوج سکون به حرکت می رسد و در اوج سکوت به فریاد.
بیل ویولا اهل نیویورک و متولد 1951 است. او فعالیت هنری خود را از 1973 آغاز کرد؛ از 1974 تا 1976 در استودیوی ویدئویی
Art/Tapes/22 در فلورانس – ایتالیا با " نام جون پایک" و " بروس ناومن " به عنوان کارگردان فنی همکاری می کرد؛ این سه چهره های برجسته ی نسل هنرمندانی هستند که بیان هنری شان از راه تکنولوژی صدا ، تصویر و رسانه ی نو صورت می گیرد.
در نمایشگاه بازتاب ها Reflections با یازده اثر ، از اولین سال های فعالیت هنری اش تا به امروز روبرو هستیم ؛ که از یک سو مانند یک آیینه "من" را منعکس می کنند و از سوی دیگر ، بازتاب آنچه بیرون است را بر این "من" به نمایش میگذارند. ویولا می گوید انسانها "من" های زیادی دارند و این هویت چندگانه انسانها و قابلیت تغییر و تبدیل شان در لحظه من را به هیجان می آورد؛ ماده ی خام برای خلق اثرم دوربین و مانیتور نیست بلکه زمان و خود لحظه ی تجربه کردن کار است، مکان واقعی اثر روی صفحه مانیتور نیست بلکه در ذهن و دل کسی است که آنرا نگاه می کند.
سه گانه ای است از سال 1992 که در آن مسئله ی مرگ ، تولد ، تعلیق و انتظار را به تصویر کشیده ، Nates Triptych
اثری تکان دهنده ؛ توجه معطوف به دو صحنه ی مرگ و تولد در چپ و راست است اما در وسط کسی در آب معلق و حرکاتش بسیار کند و کشدار است ، انگار لحظه ای از زمان متوقف شده باشد، این لحظه ی تعلیق زندگی است یا انتظار یا تعلیق ما به عنوان تماشاگر؟ یا شاید هر سه! صحنه ی وسط ، تصویر درونی تک تک ما تماشاگران بود. ویولا شیفته ی عنصر آب است و در اکثر کارهایش آب حضوری پررنگ و نمادین دارد. او در sleepers تصویر آدمهایی خوابیده را در مانیتورهای کوچک سیاه و سفید ، در ته بشکه های آب به نمایش می گذارد. در Three Women و Innocent باز عنصر آب به عنوان نماد زندگی استفاده شده است ، او در این استعاره تصویریِ زیبا نیز به زندگی قبل از تولد و پس از مرگ می پردازد.
اولین اثر مشهورش مربوط به سال 1977 را نیز در این نمایشگاه می بینیم ؛ در این اثر که ما را بین واقعیت و Reflecting Pool
توهم بازی می دهد ، به وضعیت بشر در جهان اشاره می کند. او تحت تأثیر عرفان مسیحی، ذن بودیسم و صوفی گری اسلامی وبا استفاده از ناخودآگاه جمعی، ذهن تماشاگرش را با پرسش های بنیادین بشری مشغول می کند.
این نمایشگاه در Varese و در Villa Panaza تا 28 اکتبر ادامه دارد. این ویلا و باغ زیبای اطراف آن در قرن هجدهم ساخته شده این ویلا به خاطر مجموعه آثار هنری معاصری که جوزپه پانزا از سالهای 50 به بعد جمع آوری کرده معروف است. علاوه بر آن مجموعه ای مهم از هنر آفریقایی ومجموعه مبلمان از قرن شانزده تا نوزده نیز در این ویلا وجود دارد.
