(Global Trajectory Optimization Competition)
همواره مسیر پیمایش سفینه های فضای جهت رسیدن به اهداف تعیین شده یکی از چالش های مهم در پروژه های فضایی محسوب می شود، چراکه معمولا این پروژه ها چندین هدف خاص را همزمان دنبال می کنند. بعنوان مثال سفینه وویجر 2 که در سال 1977 با وزنی برابر 722 کیلوگرم به فضا پرتاب شد توانست از سیاره های مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و همچنین از بعضی از قمرهای این سیارهها در نقاط مختلف فضا عکسبرداری کند. بنابراین مسیر یابی بهینه موجب میشود که بتوان حداکثر بهره برداری را از یک ماموریت فضایی بدست آورد. نتیجه نهایی یک مسیر بهینه معمولا به محاسبه مقدار سوخت قابل حمل توسط راکت و فضا پیما در زمان پرتاب و همچنین مدت زمان ماموریت منتهی میشود.
بتازگی تیمی متشکل اساتید دپارتمان مهندسی مکانیک و هوا فضای دانشگاه پلی تکنیک تورین و دانشگاه ساپینزای رم توانسنتد روشی جدید بر پایه مدل سازیهای کامپیوتری ارائه نمایند که قادر است مسیری بهینه برای دسترسی به چندین قمر مشتری فراهم آورد . این دستاورد تحت عنوان مسابقه بهینه سازی خط سیر جهانی (GTOC ) که توسط آژانس فضایی اروپا و سازمان فضایی ناسا با همکاری تعدادی از دانشگاهای معتبر اروپایی ترتیب داده شده بود حاصل گردید. این دوره مسابقات از سال 2005 آغاز گردیده و دانشگاه پلی تکنیک تورین که در سال 2006 نیز صاحب عنوان نخست در دومین دوره این مسابقات شده بود در ششمین دوره مسابقات GTOC توانست عنوان نخست را از آن خود کند
